آقای جمهوری اسلامی!
هر چه دلت خواست به معترضین اهانت کردی؟
هر تهدیدی بلد بودی به ملت فرهیخته کردی؟
نخواستی از درِ آشتی در بیایی
نخواستی یک اشتباه را هم بپذیری!
نخواستی یک نقطه برای دفاعت بگذاری...
تقصیر ماست
حق داری تو!
از بس ما مدنیت و بزرگی را تمرین کردیم
از بس به خود دلداری دادیم روزی می‌فهمید!
از بس کتاب خواندیم
از بس باور نکردیم گاهی بدها اینهمه هم بد می‌شوند
از بس با خدا راز و نیاز کردیم
و از او خواستیم خودش به‌راه راست‌‌تان بیاورد!
از بس گفتیم حیف است از ایران، که ویران شود
از بس امید داشتیم
از بس با فرهنگ بودیم
تقصیر ما بود!
تقصیر همۀ ما بود...
تقصیر از خوش‌باوری‌های‌مان!
آقای جمهوری اسلامی!
وضع اقتصادی که ساختی خوبست؟
وضع عدالت قضایی خوبست؟
وضع سیاست خارجی؟
اعتماد مردم...
روزی چند نیازمند ببینیم خوب است؟
چقدر کلیه بفروشند؟
چقدر برای خرید دارو گدایی کنند...
چقدر در فشار و تنگنا باشیم؟
آقای جمهوری اسلامی!
تا کجا بناست پیش بروی؟
وقتی روبرویت افرادی باشخصیتند
وقتی صبرشان زیاد است
وقتی بلد نیستند دروغ بگویند
وقتی دل‌شان بزرگ است
وقتی با هر مصیبتی می‌سازند
آه و ناله و فریاد نمی‌کنند
دست به‌سوی اجنبی دراز نمی‌کنند
تهدید نکرده و آشوب نمی‌کنند
تا کجا می‌خواهی پیش بروی!؟
تا ابد! تا میان پرتگاه!
آقای جمهوری اسلامی!
سه روز بود گلوله‌ای در گلویم مانده بود
آب هم نمی‌توانستم بخورم
چرا ملتی بزرگ به چنین بلاها باید مبتلا شود!
هوا نداشته باشند برای تنفس
آب نداشته باشند برای زندگی
امید نداشته باشند برای آینده
پروژه‌ای نداشته باشند برای جوان‌ها
قبرستان‌هایش پر شده باشد از دق مرگی‌ها
چقدر به انتظار بنشینند تا نسلی برود...
تا شاید بفهمد وقت رفتنش شده!
آقای جمهوری اسلامی!
واقعا فکر می‌کنی جز با تهدید نمی‌شود؟
جز با تنبیه نمی‌شود
واقعا فکر می‌کنی همه اجنبی هستیم؟
همه بدخواه و آشوبگریم؟
واقعا فکر می‌کنی تا همیشه می‌شود با زور ماند
خدایی...
آقای جمهوری اسلامی!
قدر این ملت صبور را بدان
تا به تو فرصت می‌دهند بروی، برو
باید بپذیری که خراب کردی
نتوانستی تا ابد تظاهر کنی به خوبی
آقای جمهوری اسلامی!
چرا نمی‌خواهی باور کنی تمام شده بازی
چرا باور نمی‌کنی وقت تغییرت هم گذشته
داور سوت را کشیده
خیلی بلند
تو باختی...
نگاه کن!
همین ملت صبور و عاشق پیشه
همین مردم با فرهنگ و دوست‌داشتنی
چه صبرشان به‌سر آمده
چه طاقت‌شان تمام شده!
تو داور را قبول نداشته باش...
داور داور است
داور مردمند
نه خودت...
آقای جمهوری اسلامی!
به دروغ به تو می‌گویند مردم می‌خواهندت
تو تمام شدی
تمام...
تمام اعتقادات ما را هم بردی
برو به سلامت...
برو جایی که هنوز می‌خواهندت
برو جایی که تنها یک کتاب خوانده باشند
برو آنجا که دل‌شان لک زده برای صدها سال پیش
برو تا این مردم فرصت بخشش دارند...
اگر هنوز داشته باشند!
@ghomeishi3
Commentaires